آیا خودم را می‌شناسم؟
[این بخش نامفهوم است]
گاهی اوقات، به نظر می‌رسد که جمله‌ی معروف «خودت، خودت را بشناس»، چنین معنایی دارد: «فقط روی خودت حساب کن، تو به اندازه‌ی کافی بزرگ هستی».
شناخت آنی که هر یک از ما، به عنوان همراهی وفادار از اعمال و افکار خویشتن داریم، نمی‌تواند واقعاً به ما نشان دهد که چه کسی هستیم. آیا می‌توان شهادت یک مجرم را به عنوان شروع کار قضیه پذیرفت؟ وجدان، قبل از آن که شاهد باشد، خود یک عامل است و شهادت آن، دارای حقیقت دیگری غیر از آن چه در دسترس است می‌باشد. آیا وجدان می‌خواهد به خود عنوان «قاضی» بدهد؟ به کدام قاضی اجازه داده شده که خود به قضاوت درباره‌ی اعمال خویش بپردازد. بنابراین، هیچ کس نمی‌تواند خود را بیش از آن چه مورد آزمایش قرار داده، روان‌کاوی کند.