سیستم‌های مدیریت دانش
سیستم‌های مدیریت دانش، سیستم‌های توزیع شده‌ای هستند که برای مدیریت دانش در سازمان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند و از عملیات ذخیره‌سازی، تولید، واکاوی و انتشار دانش و تجربیات در یک سازمان پشتیبانی می‌کنند. دانش در اصطلاح سیستم‌های مدیریت دانش به " دانستن چگونه " در یک سازمان گفته می‌شود؛ این دانش کلید شایستگی سازمان‌ها است و برای انجام تصمیم‌گیری‌های مهم و جهت‌گیری استراتژیک آن مورد استفاده قرار می‌گیرد. نحوه مدیریت دانش در یک سازمان شامل نحوه فرآیندهای کاری در آن سازمان، فرآیندهای مهندسی مجدد و استراتژی‌های هدفگیری سازمان می‌باشد.
ایده‌ی سیستم‌های مدیریت دانش این است که کارکنان سازمان‌ها را قادر نماید به دانش‌ها، منابع اطلاعات و راه حل‌های موجود در سازمان دسترسی پیدا نمایند. وجود سیستمی که با استفاده از آن کارکنان سازمان، دانش‌های خود (چه دانش موجود در ذهن افراد و چه دانش موجود بر روی فایل‌ها) را به اشتراک بگذارند، موجب پرورش کارکنان خبره و کارایی بیش‌تر در فرایند حل مسئله می‌شود و همچنین احتمال به وجود آمدن ایده‌های جدید و افزایش کارایی و کیفیت محصولات و سرویس‌ها را افزایش می‌دهد. هدف سیستم‌های مدیریت دانش، رساندن اطلاعات درست، در زمان درست، به افراد درست است که موجب افزایش کارآیی در سازمان و افزایش توانایی رقابتی آن می‌شود.
سیستم‌ها و فنآوری مدیریت دانش را هم‌معنا و هم‌ارز سیستم‌های تصمیم‌یار مبتنی بر اسناد (Document-driven DSS) معرفی کرده‌اند، به این مفهوم که سیستم‌هی تصمیم‌یار مبتنی بر اسناد به مدیران کمک می‌کنند تا از مدارک و دانش‌های خاص برای پشتیبانی از تصمیم‌گیری‌های مشخص استفاده نمایند. یک سیستم تصمیم‌یار مبتنی بر اسناد به مدیران کمک می‌کند تا اطلاعات متنی مورد نظر خود را با سرعت مناسبی پیدا کنند و این دقیقاً همان هدفی است که توسط سیستم‌های مدیریت دانش (Knowledge Management System) تعقیب می‌شود.