دوراهی انتخابات مجلس: مشارکت یا تحریم؟

تصمیم و راهبرد درست برای ادامه استقرار مردم‌سالاری کدام است؟

حوادث و آشوب‌های سال پیش در جنبش زن، زندگی، آزادی؛ بعلاوه مشکلات مزمن اقتصادی-سیاسی و همچنین عملکرد غیرپاسخ‌گویانه نهادهای تصمیم‌گیر در موضوع انتخابات؛ باعث شکل‌گیری و پیشنهاد دو راهکار در در دوازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی در سال 1402 شده است: شعار معترضین به وضعیت موجود، تحریم و عدم مشارکت در انتخابات است؛ و شعار دیگر: مشارکت هرچه بیشتر در مجلس و پیشبرد برنامه‌های مورد نظر از طریق گفت‌وگو و امکانات قانونی موجود.

اگر روند کلی و اهداف را در نظر بگیریم شرکت در انتخابات معنادار می‌شود، و بر تصمیم کبری برای استقرار مردم‌سالاری و ادامه روند دویست ساله باقی می‌مانیم.

ایجاد فرودگاه در شهری مثل گناباد چند دهه طول کشیده تا آجر به آجر جان بگیرد و هنوز هم نوپا است، اوضاع کشور که جای خود دارد؛ از فرایند پیشنهاد و تصویب طرح که بگذریم، گاهی بودجه آن برای چند سال قطع شد، گاهی اصل طرح با رایزنی شهرهای اطراف به آن شهرها انتقال یافت، گاهی شهرهای رقیب سعی در کنار گذاشتن آن کردند، اغلب زمان‌ها در پیچ و خم کاغذبازی نظام اداری گیر کرد، گاهی هواپیما نبود و زمانی هم مسافر، و انواع مشکلات دیگر از این قبیل. هرجایی از این فرایند طولانی اگر ناامیدی حاکم شده بود و دست از تلاش برداشته بودند امروز هیچ اثری از این فرودگاه در این شهر نبود. با همه اشکالات در موجود بزرگی مثل جامعه ایرانی همواره این امید هم هست که وقتی راه بیافتد قدم‌های بزرگ هم برای پیشرفت و مردم‌سالاری بردارد. کورسوهای امید را نمی‌توان بدون معرفی جایگزین‌های بهتر خاموش کرد.

ایراد: گاهی عدم انتخاب خودش مشارکت در انتخاباته.
پاسخ: روند رویدادها مثل یک رشته و طناب است. قطع آن از هرجایی، بدون در دست گرفتن طناب جدید، باعث تلفات و از دست رفتن کل جریان و نیازمند دوباره‌کاری از نو است. هرچند در مطالعه تاریخ به ملت ایران برچسب کوتاه‌نگری و کم‌صبری و دوباره‌کاری زده می‌شود.

داستان زیر در رابطه با تأثیر مشارکت و یک رأی را ببینید:
فردی داشت صدف‌های ساحل دریا را یکی‌یکی جمع می‌کرد و به دریا می‌انداخت، که این‌ها موجود زنده‌اند و تلف نشوند. به او گفتند: می‌دانی چند هزار صدف در این ساحل است؟ تو که نمی‌توانی همه آنها را به آب برگردانی. فرقی نمی‌کند در اصل ماجرا که تو چهار دانه را هم به آب برگردانی! آن فرد همچنان که صدفی در دست داشت گفت: "برای این یکی اوضاع فرق می‌کند" و آن را به داخل دریا انداخت؛ سرنوشت آن صدف تغییر کرد!

وقتی از فرهنگ و ادبیات خود غافل باشیم باید همه مباحثات و مجادلات گذشته را دوباره تکرار کنیم و به نتیجه‌ای جز اختلاف بیشتر هم نرسیم. قرار نیست همیشه صد باشیم، گاهی لازمه صفر نباشیم و دو قدم بالاتر باشیم. ما در قبال دیگران و از آن بیشتر در قبال خودمان مسئولیتی داریم؛ دست‌کم خودمان نباید تأثیرگذاری خودمان را از بین ببریم و بی‌تفاوت شویم.

3 نظر در مطلب "دوراهی انتخابات مجلس: مشارکت یا تحریم؟" ثبت شده است

0

0

D.D

روایت است که از هر ۱۰ قاضی ۹نفرشان به جهنم می‌روند چون در موقع رای دادن ممکن است بر سر سفره یکی نشسته باشند ویا رشوه گرفته باشند یا وعده گرفته باشند و همین رشوه و سفره ویا وعده در موقع رای دادن تاثیر گذاشته باشد وبخاطر دنیای دیگران آخرت خودش را خراب کند

خیلی باید مواظب بود چون ابن سعد هم بخاطر گندم ری آخرت خودش را خراب کرد

ابن سعد شخص کوچکی نبود شوهر خواهر مختار بود

او هم بخاطر مسائل دنیوی گول خورد و بنفع یزید رای داد و به جنگ امام حسین ع رفت

همه ما که رای می‌دهیم دقیقا مثل همون قاضی هستیم

مواظب باشیم که بخاطر مسائل دنیوی مدیون نشویم و در آخرت مجبور باشیم حسنات خود را بدهیم

اگر احمد مستحق رای باشد و ما بخاطر سفره و وعده و تبلیغات گسترده به محمود رای دهیم سخت ضرر خواهیم کرد

1402/12/11 09:59 ق.ظ

0

0

سعید

اجماع به سادگی ممکن نیست! نیازمند فکر و اندیشه برای ارایه مدل و نظریه‌های جدید است که برای اغلب سیاست‌مداران ما امکان و صرفه ندارد!

در این انتخابات نصف سیاست‌مداران انرژی خود و مردم را تا دقیقه نود صرف یک ( تقریباً هیچ) دیگر کردند، طوری که انگار دو جناح به عمد و با برنامه و هماهنگ با هم تمرکز افکار و اذهان را مشغول موارد فرعی می‌کنند. بجای این کار می‌توانستند از انتخاب مجدد چهره‌های تکراری و غیرموثر جلوگیری کنند، ضمن اینکه راه برای سایر روش‌های مورد نظر مخالفین، از فشار و آشوب و انقلاب و کودتا گرفته تا دخالت خارجی، همچنان باز بود!

1402/12/12 05:55 ب.ظ

0

0

بامدادان

یکی از بزرگان (فکر کنم پوپر و یا کسی در حد ایشان) سخنی بس عمیق داشت به این مضمون که:

انتخابات بیش از آن که انتخاب افراد مطلوب باشد، جلوگیری از انتخاب افراد نامطلوب هست.

فضیلتی هست به نام «فضیلت ناتوانی»، یعنی انسان نتواند کار نادرست انجام دهد. خودش فضیلتی است.

یعنی اگر می‌توانستیم کاری کنیم که افرادی با ضرر کمتر در قدرت باشند، خودش منفعت بزرگی است، چون زندگی مردم به شکل طبیعی، بهتر پیش می‌رود و آنها عمدتا نوعی شر هستند، نهایتا می‌گویند دولت‌ها، شر ضرور هستند.

حالا اگر تفاوت اینها را ندانیم، وقت بسیار هست که روزگار، تفاوتش را در عمل به ما نشان دهد.

فکر میکنم در کتاب جامعه باز باشد، جامعه باز و دشمنان آن

1402/12/13 02:22 ب.ظ

برای دادن نظر لطفا وارد شوید و یا ثبت نام کنید