فوتبال ایران: بازی‌های انفرادی و تکروی در ورزش تیمی

در دور یک هشتم نهایی مسابقات فوتبال جام ملت‌های آسیا، قطر 2024، در حالی که انتظار می‌رفت ایران به سادگی از سوریه عبور کند، در نهایت پس از صدوبیست دقیقه مساوی یک بر یک، ایران در ضربات پنالتی به مرحله بعد صعود کرد.

در ساختار ورزش ایران که در آن مشخص نیست وزیرش بر اساس کدام شایستگی و برنامه به وزارت رسیده، رئیس فدراسیون فوتبال چگونه به ریاست رسید و عملکردهای ضعیف این‌ها، تیم ملی فوتبال نشان داد همچنان در بازی تیمی لنگ می‌زند و فرصت‌ها را به راحتی تبدیل به تهدید می‌کند. اشکالات دیرینه مثل: دست‌کم گرفتن حریف، اختلاف بازیکنان و مربیان، چنددستگی بین بازیکنان، نارضایتی بازیکنان از فدراسیون، ضعف فنی و مدیریتی، ضعف در پاسکاری، هدر دادن فرصت‌ها، ریسک و خطر کردن به سادگی، و امثال این‌ها که از قدیم‌الایام در فوتبال ما وجود داشته هنوز هم به وضوح نمایان هستند.

تکرار این اشکالات نشان می‌دهد سازمان ورزش و فوتبال ما باهوش نیست و خاصیت یادگیری ندارد، بنابراین مدام در چرخه‌ی تکرار اشکالات قبلی و فرصت‌سوزی باقی می‌ماند. در این بین تماشاچیان، ورزشکاران و نیروهای صف یا بخش عملیاتی باید جور بی‌برنامگی و بیهوشی بخش ستادی یا پشتیبان ورزش را بکشند، جان به لب و دق‌مرگ شوند تا یک کار ساده و تکراری را انجام دهند.

هوش سازمانی یا سازمان هوشمند یعنی: تحویل به موقع اطلاعات و ارائه به‌هنگام خدمات، در زمان درست، در قالب شایسته و روش مؤثر به مخاطب مناسب. با این تعریف اغلب بخش‌های ورزشی فاقد هوشمندی هستند؛ مثلاً اخبار تلویزیون درست پس از یک بازی فوتبال که به شدت برای آن تبلیغ شده، تشخیص نمی‌دهد تماشاچی این برنامه در انتظار اخبار این مسابقه فوتبال است و بجای آن اخبار تکراری غیرمرتبط را پخش می‌کند. یا مثال دیگر، فدراسیون فوتبال اکنون نیز از همان ضعف‌ها و اشکالاتی رنج می‌برد که چهل پنجاه سال پیش رنج می‌برده است.